Tøydokka skuler bort på Pfaff'en som står der, ventande. Klar til dyst. Tøydokka er ikkje så klar. Ho sit og festar fjørten trådar i det som skulle ha vore ei jolegåve, men som no ikkje er det lenger. Ho tar seg i å tenkje at nettopp den jolegåveproduksjonen er skremande lett samanliknbar med visa som byrjar med "Og det var vesle Jensemann, han strever dagen lang". Jensemann snekra, Tøydokka hekla denne gongen. Det starta bra. I fint driv og i harmonisk samspel med både heklenål og dobbel tråd. Men det vara ikkje så lenge. Parallelt med ei heller trasig realitetsorientering kring kva ho får tid til av handarbeidssysslar klemt inn mellom bleieskift og snørrtørk, minkar ambisjonane. Og i likskap med Jensemann, som ho no kjenner ei sterk samhøyre til, endar Tøydokka opp med noko langt anna enn ho hadde planar om. Men det er hekla med kjærleik, Åse Marie - hugs no endeleg det!
Med andre ord - noko rykande ferskt heimesauma på laurdagens Handelsmøte kjem ikkje på tale! Her er det trådar som skal festast!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar